Op weg naar Swaziland, 4 augustus

Vanochtend hebben we met een weemoedig gevoel maar ook een koffer vol herinneringen (en gelukkig ook met heel veel mooie foto’s 😊) Kruger Park verlaten. Op weg naar nieuwe belevenissen in Swaziland. Het was een lange reis door een prachtig berglandschap. Heel veel productiebossen gezien, vooral eucalyptus maar ook naaldhout. Dat lijkt van een afstandje mooi, maar het is om twee redenen heel slecht voor de natuur. Ten eerste omdat deze bomen ontzettend veel water gebruiken, een dennenboom tot zo’n 200 liter per dag! Mede door dat enorme watergebruik zijn drie van de zes rivieren in Kruger Park drooggevallen en dat heeft grote gevolgen voor de flora en fauna daar. Ten tweede zijn dit soort bossen eigenlijk ‘dood’. Er is geen bodemleven, geen andere vegetatie en daardoor ook nauwelijks ruimte voor dierenleven. Een ernstig gebrek aan biodiversiteit dus. Om deze redenen mogen er nu in Zuid Afrika geen nieuwe productiebossen meer aangelegd worden. Als je er doorheen rijdt is het ook supersaai om naar te kijken: eindeloze rijen met alleen maar kaarsrechte stammen. Verder zagen we in de dalen, waar het vochtiger is, ook veel suikerrietplantages. 

De grens met Swaziland is een echte grens: je gaat Zuid Afrika uit en Swaziland in. Twee nieuwe stempels in onze paspoorten gescoord. 😊 Bij de grens zijn we naar een traditioneel Swazidorp geweest. De uitleg was niet veel bijzonders, maar de zang en dans waar we daarna op getrakteerd werden des te meer. Geweldige stemmen en ritme hoef je de Zuid Afrikanen sowieso niet meer te leren.